2. ای عوام و خواص! ای دولتمندان وفقیران جمیع!
3. زبانم به حکمت سخن میراند وتفکر دل من فطانت است.
4. گوش خود را به مثلی فرا میگیرم. معمای خویش را بر بربط میگشایم.
5. چرا در روزهای بلا ترسان باشم، چون گناه پاشنه هایم مرا احاطه میکند؛
6. آنانی که بر دولت خود اعتماد دارند و بر کثرت توانگری خویش فخر مینمایند.
7. هیچکس هرگز برای برادر خودفدیه نخواهد داد و کفاره او را به خدا نخواهد بخشید.
8. زیرا فدیه جان ایشان گران بهاست و ابد بدان نمی توان رسید