1. دل من به کلام نیکو میجوشد. انشاءخود را درباره پادشاه میگویم. زبان من قلم کاتب ماهر است.
2. تو جمیل تر هستی ازبنی آدم و نعمت بر لبهای تو ریخته شده است. بنابراین، خدا تو را مبارک ساخته است تا ابدالاباد.
3. ای جبار شمشیر خود را بر ران خود ببند، یعنی جلال و کبریایی خویش را.
4. و به کبریایی خودسوار شده، غالب شو به جهت راستی و حلم وعدالت و دست راستت چیزهای ترسناک را به توخواهد آموخت.
5. به تیرهای تیز تو امتها زیر تومی افتند و به دل دشمنان پادشاه فرو میرود.