3. سخنان زبانش شرارت و حیله است. ازدانشمندی و نیکوکاری دست برداشته است.
4. شرارت را بر بستر خود تفکر میکند. خود را به راه ناپسند قائم کرده، از بدی نفرت ندارد.
5. ای خداوند رحمت تو در آسمانها است وامانت تو تا افلاک.
6. عدالت تو مثل کوههای خداست و احکام تو لجه عظیم. ای خداوندانسان و بهایم را نجات میدهی.
7. ای خدارحمت تو چه ارجمند است. بنی آدم زیر سایه بالهای تو پناه میبرند.
8. از چربی خانه تو شاداب میشوند. از نهر خوشیهای خود ایشان را می نوشانی.
9. زیرا که نزد تو چشمه حیاتاست ودر نور تو نور را خواهیم دید.
10. رحمت خود رابرای عارفان خود مستدام فرما و عدالت خود رابرای راست دلان.
11. پای تکبر بر من نیاید و دست شریران مرا گریزان نسازد.
12. در آنجا بدکرداران افتادهاند. ایشان انداخته شدهاند و نمی توانندبرخاست.