مزامیر 22:1-7 Old Persian Version (OPV)

1. ای خدای من، ای خدای من، چرا مراترک کردهای و از نجات من و سخنان فریادم دور هستی؟

2. ای خدای من در روز می خوانم و مرا اجابت نمی کنی. در شب نیز و مراخاموشی نیست.

3. و اما تو قدوس هستی، ای که بر تسبیحات اسرائیل نشستهای.

4. پدران ما بر توتوکل داشتند. بر تو توکل داشتند و ایشان راخلاصی دادی.

5. نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. بر تو توکل داشتند، پس خجل نشدند.

6. و اما من کرم هستم و انسان نی. عار آدمیان هستم و حقیر شمرده شده قوم.

7. هرکه مرا بیند به من استهزا میکند. لبهای خود را باز میکنند وسرهای خود را میجنبانند (و میگویند):

مزامیر 22