1. نزد نهرهای بابل آنجا نشستیم وگریه نیز کردیم، چون صهیون را به یاد آوردیم.
2. بربطهای خود را آویختیم بردرختان بید که در میان آنها بود.
3. زیرا آنانی که مارا به اسیری برده بودند، در آنجا از ما سرودخواستند؛ و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی (خواستند) که «یکی از سرودهای صهیون را برای ما بسرایید.»
4. چگونه سرود خداوند را، در زمین بیگانه بخوانیم؟
5. اگر تو راای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من فراموش کند.