مزامیر 119:81-96 Old Persian Version (OPV)

81. جان من برای نجات تو کاهیده میشود. لیکن به کلام تو امیدوار هستم.

82. چشمان من برای کلام تو تار گردیده است و میگویم کی مراتسلی خواهی داد.

83. زیرا که مثل مشک در دودگردیدهام. لیکن فرایض تو را فراموش نکردهام.

84. چند است روزهای بنده تو؟ و کی بر جفاکنندگانم داوری خواهی نمود؟

85. متکبران برای من حفرهها زدند زیرا که موافق شریعت تونیستند.

86. تمامی اوامر تو امین است. بر من ناحق جفا کردند. پس مرا امداد فرما.

87. نزدیک بود که مرا از زمین نابود سازند. اما من وصایای تو را ترک نکردم.

88. به حسب رحمت خود مرا زنده ساز تاشهادات دهان تو را نگاه دارم.

89. ای خداوند کلام تو تا ابدالاباد در آسمانهاپایدار است.

90. امانت تو نسلا بعد نسل است. زمین را آفریدهای و پایدار میماند.

91. برای داوریهای تو تا امروز ایستادهاند زیرا که همه بنده تو هستند.

92. اگر شریعت تو تلذذ من نمی بود، هرآینه در مذلت خود هلاک میشدم.

93. وصایای تو را تا به ابد فراموش نخواهم کردزیرا به آنها مرا زنده ساختهای.

94. من از آن توهستم مرا نجات ده زیرا که وصایای تو را طلبیدم.

95. شریران برای من انتظار کشیدند تا مرا هلاک کنند. لیکن در شهادات تو تامل میکنم.

96. برای هر کمالی انتهایی دیدم، لیکن حکم تو بینهایت وسیع است.

مزامیر 119