48. و دستهای خود را به اوامر تو که دوست میدارم بر خواهم افراشت و در فرایض تو تفکر خواهم نمود.
49. کلام خود را با بنده خویش به یاد آور که مرا بر آن امیدوار گردانیدی.
50. این در مصیبتم تسلی من است زیرا قول تو مرا زنده ساخت.
51. متکبران مرا بسیار استهزا کردند، لیکن ازشریعت تو رو نگردانیدم.
52. ای خداوندداوریهای تو را از قدیم به یاد آوردم و خویشتن راتسلی دادم.
53. حدت خشم مرا درگرفته است، بهسبب شریرانی که شریعت تو را ترک کردهاند.
54. فرایض تو سرودهای من گردید، در خانه غربت من.
55. ای خداوند نام تو را در شب به یادآوردم و شریعت تو را نگاه داشتم.
56. این بهره من گردید، زیرا که وصایای تو را نگاه داشتم.
57. خداوند نصیب من است. گفتم که کلام تو رانگاه خواهم داشت.
58. رضامندی تو را به تمامی دل خود طلبیدم. به حسب کلام خود بر من رحم فرما.
59. در راههای خود تفکر کردم و پایهای خود را به شهادات تو مایل ساختم.
60. شتابیدم ودرنگ نکردم تا اوامر تو را نگاه دارم.
61. ریسمانهای شریران مرا احاطه کرد، لیکن شریعت تو را فراموش نکردم.
62. در نصف شب برخاستم تا تو را حمد گویم برای داوریهای عدالت تو.