47. و ازوصایای تو تلذذ خواهم یافت که آنها را دوست میدارم.
48. و دستهای خود را به اوامر تو که دوست میدارم بر خواهم افراشت و در فرایض تو تفکر خواهم نمود.
49. کلام خود را با بنده خویش به یاد آور که مرا بر آن امیدوار گردانیدی.
50. این در مصیبتم تسلی من است زیرا قول تو مرا زنده ساخت.
51. متکبران مرا بسیار استهزا کردند، لیکن ازشریعت تو رو نگردانیدم.