139. غیرت من مرا هلاک کرده است زیرا که دشمنان من کلام تورا فراموش کردهاند.
140. کلام تو بینهایت مصفی است و بنده تو آن را دوست میدارد.
141. من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را فراموش نکردم.
142. عدالت تو عدل است تا ابدالاباد وشریعت تو راست است.
143. تنگی و ضیق مرا درگرفته است، اما اوامر تو تلذذ من است.
144. شهادات تو عادل است تا ابدالاباد. مرا فهیم گردان تا زنده شوم.
145. به تمامی دل خواندهام. ای خداوند مراجواب ده تا فرایض تو را نگاه دارم!
146. تو راخواندهام، پس مرا نجات ده. و شهادات تو را نگاه خواهم داشت.
147. بر طلوع فجر سبقت جسته، استغاثه کردم، و کلام تو را انتظار کشیدم.
148. چشمانم بر پاسهای شب سبقت جست، تا درکلام تو تفکر بنمایم.
149. به حسب رحمت خود آواز مرا بشنو. ای خداوند موافق داوریهای خودمرا زنده ساز.
150. آنانی که درپی خباثت میروند، نزدیک میآیند، و از شریعت تو دورمی باشند.
151. ای خداوند تو نزدیک هستی وجمیع اوامر تو راست است.
152. شهادات تو را اززمان پیش دانستهام که آنها را بنیان کردهای تاابدالاباد.
153. بر مذلت من نظر کن و مرا خلاصی ده زیراکه شریعت تو را فراموش نکردهام.
154. در دعوای من دادرسی فرموده، مرا نجات ده و به حسب کلام خویش مرا زنده ساز.
155. نجات از شریران دور است زیرا که فرایض تو را نمی طلبند.