130. کشف کلام تو نورمی بخشد و ساده دلان را فهیم میگرداند.
131. دهان خود را نیکو باز کرده، نفس زدم زیرا که مشتاق وصایای تو بودم.
132. بر من نظر کن و کرم فرما، برحسب عادت تو به آنانی که نام تو رادوست میدارند.
133. قدم های مرا در کلام خودت پایدار ساز، تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد.
134. مرا از ظلم انسان خلاصی ده، تا وصایای تورا نگاه دارم.
135. روی خود را بر بنده خود روشن ساز، و فرایض خود را به من بیاموز.
136. نهرهای آب از چشمانم جاری است زیرا که شریعت تو رانگاه نمی دارند.
137. ای خداوند تو عادل هستی و داوریهای تو راست است.
138. شهادات خود را به راستی امر فرمودی و به امانت الی نهایت.
139. غیرت من مرا هلاک کرده است زیرا که دشمنان من کلام تورا فراموش کردهاند.
140. کلام تو بینهایت مصفی است و بنده تو آن را دوست میدارد.
141. من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را فراموش نکردم.
142. عدالت تو عدل است تا ابدالاباد وشریعت تو راست است.
143. تنگی و ضیق مرا درگرفته است، اما اوامر تو تلذذ من است.
144. شهادات تو عادل است تا ابدالاباد. مرا فهیم گردان تا زنده شوم.
145. به تمامی دل خواندهام. ای خداوند مراجواب ده تا فرایض تو را نگاه دارم!
146. تو راخواندهام، پس مرا نجات ده. و شهادات تو را نگاه خواهم داشت.