128. بنابراین، همه وصایای تو را در هر چیز راست میدانم، وهر راه دروغ را مکروه میدارم.
129. شهادات تو عجیب است. ازین سبب جان من آنها را نگاه میدارد.
130. کشف کلام تو نورمی بخشد و ساده دلان را فهیم میگرداند.
131. دهان خود را نیکو باز کرده، نفس زدم زیرا که مشتاق وصایای تو بودم.
132. بر من نظر کن و کرم فرما، برحسب عادت تو به آنانی که نام تو رادوست میدارند.
133. قدم های مرا در کلام خودت پایدار ساز، تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد.