103. کلام تو به مذاق من چه شیرین است وبه دهانم از عسل شیرین تر.
104. از وصایای توفطانت را تحصیل کردم. بنابراین هر راه دروغ رامکروه میدارم.
105. کلام تو برای پایهای من چراغ، و برای راههای من نور است.
106. قسم خوردم و آن راوفا خواهم نمود که داوریهای عدالت تو را نگاه خواهم داشت.
107. بسیار ذلیل شدهام. ای خداوند، موافق کلام خود مرا زنده ساز!
108. ای خداوند هدایای تبرعی دهان مرا منظور فرما وداوریهای خود را به من بیاموز.
109. جان من همیشه در کف من است، لیکن شریعت تو رافراموش نمی کنم.
110. شریران برای من دام گذاشتهاند، اما از وصایای تو گمراه نشدم.
111. شهادات تو را تا به ابد میراث خود ساختهام زیرا که آنها شادمانی دل من است.
112. دل خود رابرای بجا آوردن فرایض تو مایل ساختم، تاابدالاباد و تا نهایت.
113. مردمان دو رو را مکروه داشتهام، لیکن شریعت تو را دوست میدارم.
114. ستر و سپر من تو هستی. به کلام تو انتظار میکشم.
115. ای بدکاران، از من دور شوید! و اوامر خدای خویش را نگاه خواهم داشت.