37. و مزرعهها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند.
38. و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند.
39. و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.
40. ذلت را بر روسا میریزد و ایشان را در بادیهای که راه ندارد آواره میسازد.
41. اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیلهها را مثل گله هابرایش پیدا میکند.
42. صالحان این را دیده، شادمان میشوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست.
43. کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.