25. او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت.
26. به آسمانها بالا رفتند و به لجهها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید.
27. سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید.
28. آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
29. طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.
30. پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.
31. پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم.
32. و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.