2. خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیدهای.
3. آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد میخرامد.
4. فرشتگان خود را بادها میگرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.
5. که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.
6. آن رابه لجهها مثل ردا پوشانیدهای، که آبها بر کوههاایستادهاند.
7. از عتاب تو میگریزند. از آواز رعدتو پراکنده میشوند.
8. به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود میآیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساختهای.
9. حدی برای آنها قرار دادهای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.
10. که چشمهها را در وادیها جاری میسازد تا درمیان کوهها روان بشوند.
11. تمام حیوانات صحرارا سیراب میسازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.
12. بر آنها مرغان هوا ساکن میشوند واز میان شاخهها آواز خود را میدهند.
13. او ازغرفات خود کوهها را سیراب میکند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر میشود.
14. نباتات را برای بهایم میرویاند و سبزهها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون میآورد.
15. و شراب را که دل انسان را شادمان میکند، و چهره او را به روغن شاداب میسازد ودل انسان را به نان قوی میگرداند.
16. درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،
17. که در آنها مرغان آشیانهای خود را میگیرند و اما صنوبر خانه لق لق میباشد.
18. کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.
19. ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را میداند.