17. که در آنها مرغان آشیانهای خود را میگیرند و اما صنوبر خانه لق لق میباشد.
18. کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.
19. ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را میداند.
20. تاریکی میسازی و شب میشود که در آن همه حیوانات جنگلی راه میروند.
21. شیربچگان برای شکار خود غرش میکنند و خوراک خویش را از خدا میجویند.
22. چون آفتاب طلوع میکند جمع میشوند و در بیشه های خودمی خوابند.
23. انسان برای عمل خود بیرون میآید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.
24. ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کردهای. زمین از دولت تو پر است.
25. و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیادهاند و حیوانات خرد و بزرگ.
26. و در آن کشتیها راه میروند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریدهای.
27. جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.