13. او ازغرفات خود کوهها را سیراب میکند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر میشود.
14. نباتات را برای بهایم میرویاند و سبزهها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون میآورد.
15. و شراب را که دل انسان را شادمان میکند، و چهره او را به روغن شاداب میسازد ودل انسان را به نان قوی میگرداند.
16. درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،
17. که در آنها مرغان آشیانهای خود را میگیرند و اما صنوبر خانه لق لق میباشد.
18. کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.
19. ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را میداند.
20. تاریکی میسازی و شب میشود که در آن همه حیوانات جنگلی راه میروند.
21. شیربچگان برای شکار خود غرش میکنند و خوراک خویش را از خدا میجویند.
22. چون آفتاب طلوع میکند جمع میشوند و در بیشه های خودمی خوابند.
23. انسان برای عمل خود بیرون میآید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.
24. ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کردهای. زمین از دولت تو پر است.
25. و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیادهاند و حیوانات خرد و بزرگ.
26. و در آن کشتیها راه میروند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریدهای.