1. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.
2. خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیدهای.
3. آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد میخرامد.
4. فرشتگان خود را بادها میگرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.
5. که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.
6. آن رابه لجهها مثل ردا پوشانیدهای، که آبها بر کوههاایستادهاند.
7. از عتاب تو میگریزند. از آواز رعدتو پراکنده میشوند.
8. به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود میآیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساختهای.
9. حدی برای آنها قرار دادهای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.
10. که چشمهها را در وادیها جاری میسازد تا درمیان کوهها روان بشوند.
11. تمام حیوانات صحرارا سیراب میسازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.
12. بر آنها مرغان هوا ساکن میشوند واز میان شاخهها آواز خود را میدهند.