14. لیکن هر وقتی که گوشت زنده در او ظاهر شود، نجس خواهد بود.
15. و کاهن گوشت زنده را ببیند وحکم به نجاست او بدهد. این گوشت زنده نجس است زیرا که برص است.
16. و اگر گوشت زنده به سفیدی برگردد نزد کاهن بیاید.
17. و کاهن او راملاحظه کند و اگر آن بلا به سفیدی مبدل شده است، پس کاهن به طهارت آن مبتلا حکم دهدزیرا طاهر است.
18. «و گوشتی که در پوست آن دمل باشد وشفا یابد،
19. و در جای دمل آماس سفید یا لکه براق سفید مایل بهسرخی پدید آید، آن را به کاهن بنماید.
20. و کاهن آن را ملاحظه نماید و اگراز پوست گودتر بنماید و موی آن سفید شده، پس کاهن به نجاست او حکم دهد. این بلای برص است که از دمل درآمده است.