4. آیااینقدر زحمات را عبث کشیدید اگر فی الحقیقه عبث باشد؟
5. پس آنکه روح را به شما عطامی کند و قوات در میان شما به ظهور میآورد، آیااز اعمال شریعت یا از خبر ایمان میکند؟
6. چنانکه ابراهیم به خدا ایمان آورد و برای اوعدالت محسوب شد.
7. پس آگاهید که اهل ایمان فرزندان ابراهیم هستند.
8. و کتاب چون پیش دیدکه خدا امتها را از ایمان عادل خواهد شمرد به ابراهیم بشارت داد که «جمیع امتها از تو برکت خواهند یافت.»
9. بنابراین اهل ایمان با ابراهیم ایمان دار برکت مییابند.
10. زیرا جمیع آنانی که از اعمال شریعت هستند، زیر لعنت میباشند زیرا مکتوب است: «ملعون است هرکه ثابت نماند در تمام نوشته های کتاب شریعت تا آنها را بهجا آرد.»
11. اما واضح است که هیچکس در حضور خدا ازشریعت عادل شمرده نمی شود، زیرا که «عادل به ایمان زیست خواهد نمود.»
12. اما شریعت ازایمان نیست بلکه «آنکه به آنها عمل میکند، درآنها زیست خواهد نمود.»
13. مسیح، ما را ازلعنت شریعت فدا کرد چونکه در راه ما لعنت شد، چنانکه مکتوب است «ملعون است هرکه بر دارآویخته شود.»
14. تا برکت ابراهیم در مسیح عیسی بر امتها آید و تا وعده روح را به وسیله ایمان حاصل کنیم.
15. ای برادران، به طریق انسان سخن میگویم، زیرا عهدی را که از انسان نیز استوار میشود، هیچکس باطل نمی سازد و نمی افزاید.
16. اماوعدهها به ابراهیم و به نسل او گفته شد ونمی گوید «به نسلها» که گویا درباره بسیاری باشد، بلکه درباره یکی و «به نسل تو» که مسیح است.
17. و مقصود این است عهدی را که از خدا به مسیح بسته شده بود، شریعتی که چهارصد و سی سال بعد از آن نازل شد، باطل نمی سازد بطوری که وعده نیست شود.