غزل‌غزل‌ها 4:7-16 Old Persian Version (OPV)

7. ای محبوبه من، تمامی تو زیبا میباشد. در توعیبی نیست.

8. بیا با من از لبنانای عروس، با من ازلبنان بیا. از قله امانه از قله شنیر و حرمون ازمغاره های شیرها و از کوههای پلنگها بنگر.

9. ای خواهر و عروس من دلم را به یکی از چشمانت وبه یکی از گردن بندهای گردنت ربودی.

10. ای خواهر و عروس من، محبتهایت چه بسیار لذیذ است. محبتهایت از شراب چه بسیار نیکوتر است و بوی عطرهایت از جمیع عطرها.

11. ای عروس من، لبهای تو عسل را میچکاند زیر زبان تو عسل و شیر است و بوی لباست مثل بوی لبنان است.

12. خواهر و عروس من، باغی بسته شده است. چشمه مقفل و منبع مختوم است.

13. نهالهایت بستان انارها با میوه های نفیسه و بان و سنبل است.

14. سنبل و زعفران و نی و دارچینی با انواع درختان کندر، مر و عود با جمیع عطرهای نفیسه.

15. چشمه باغها و برکه آب زنده و نهرهایی که ازلبنان جاری است.

16. ای باد شمال، برخیز وای باد جنوب، بیا. برباغ من بوز تا عطرهایش منتشر شود. محبوب من به باغ خود بیاید و میوه نفیسه خود را بخورد.

غزل‌غزل‌ها 4