13. ابتدای سخنان دهانش حماقت است و انتهای گفتارش دیوانگی موذی میباشد.
14. احمق سخنان بسیارمی گوید، اما انسان آنچه را که واقع خواهد شدنمی داند و کیست که او را از آنچه بعد از وی واقع خواهد شد مخبر سازد؟
15. محنت احمقان ایشان را خسته میسازد چونکه نمی دانند چگونه به شهر باید رفت.
16. وای بر توای زمین وقتی که پادشاه تو طفل است و سرورانت صبحگاهان میخورند.
17. خوشابحال توای زمین هنگامی که پادشاه توپسر نجبا است و سرورانت در وقتش برای تقویت میخورند و نه برای مستی.
18. از کاهلی سقف خراب میشود و از سستی دستها، خانه آب پس میدهد.
19. بزم به جهت لهو و لعب میکنند و شراب زندگانی را شادمان میسازد، اما نقره همهچیز رامهیا میکند.
20. پادشاه را در فکر خود نیز نفرین مکن ودولتمند را در اطاق خوابگاه خویش لعنت منمازیرا که مرغ هوا آواز تو را خواهد برد و بالدار، امررا شایع خواهد ساخت.