16. پیش روی آفتاب، تر وتازه میشود و شاخه هایش در باغش پهن میگردد.
17. ریشه هایش بر توده های سنگ درهم بافته میشود، و بر سنگلاخ نگاه میکند.
18. اگر ازجای خود کنده شود، او را انکار کرده، میگوید: تو را نمی بینم.
19. اینک خوشی طریقش همین است و دیگران از خاک خواهند رویید.
20. هماناخدا مرد کامل را حقیر نمی شمارد، و شریر رادستگیری نمی نماید،
21. تا دهان تو را از خنده پرکند، و لبهایت را از آواز شادمانی.