20. درلحظهای در نصف شب میمیرند. قوم مشوش شده، میگذرند، و زورآوران بیواسطه دست انسان هلاک میشوند.
21. «زیرا چشمان او بر راههای انسان میباشد، و تمامی قدمهایش را مینگرد.
22. ظلمتی نیست و سایه موت نی، که خطاکاران خویشتن را درآن پنهان نمایند.
23. زیرا اندک زمانی بر احدی تامل نمی کند تا او پیش خدا به محاکمه بیاید.
24. زورآوران را بدون تفحص خرد میکند، ودیگران را بهجای ایشان قرار میدهد.
25. هرآینه اعمال ایشان را تشخیص مینماید، و شبانگاه ایشان را واژگون میسازد تا هلاک شوند.
26. بهجای شریران ایشان را میزند، در مکان نظرکنندگان.
27. از آن جهت که از متابعت اومنحرف شدند، و در همه طریقهای وی تامل ننمودند.
28. تا فریاد فقیر را به او برسانند، و اوفغان مسکینان را بشنود.
29. چون او آرامی دهدکیست که در اضطراب اندازد، و چون روی خودرا بپوشاند کیست که او را تواند دید. خواه به امتی خواه به انسانی مساوی است،
30. تا مردمان فاجرسلطنت ننمایند و قوم را به دام گرفتار نسازند.
31. لیکن آیا کسی هست که به خدا بگوید: سزایافتم، دیگر عصیان نخواهم ورزید.