17. تا انسان را از اعمالش برگرداند وتکبر را از مردمان بپوشاند.
18. جان او را از حفره نگاه میدارد و حیات او را از هلاکت شمشیر.
19. بادرد در بستر خود سرزنش مییابد، و اضطراب دایمی در استخوانهای وی است.
20. پس جان اونان را مکروه میدارد و نفس او خوراک لطیف را.
21. گوشت او چنان فرسوده شد که دیده نمی شودو استخوانهای وی که دیده نمی شد برهنه گردیده است.