5. کسیکه دوستان خود را به تاراج تسلیم کند، چشمان فرزندانش تار خواهد شد.
6. مرا نزدامتها مثل ساخته است، و مثل کسیکه بر رویش آب دهان اندازند شدهام.
7. چشم من از غصه کاهیده شده است، و تمامی اعضایم مثل سایه گردیده.
8. راستان بهسبب این، حیران میمانند وصالحان خویشتن را بر ریاکاران برمی انگیزانند.
9. لیکن مرد عادل به طریق خود متمسک میشود، و کسیکه دست پاک دارد، در قوت ترقی خواهدنمود.
10. «اما همه شما برگشته، الان بیایید و در میان شما حکیمی نخواهم یافت.
11. روزهای من گذشته، و قصدهای من و فکرهای دلم منقطع شده است.
12. شب را به روز تبدیل میکنند و باوجود تاریکی میگویند روشنایی نزدیک است.
13. وقتی که امید دارم هاویه خانه من میباشد، وبستر خود را در تاریکی میگسترانم،
14. و به هلاکت میگویم تو پدر من هستی و به کرم که تومادر و خواهر من میباشی.
15. پس امید من کجااست؟ و کیست که امید مرا خواهد دید؟