15. بر پوست خود پلاس دوختهام، و شاخ خود را در خاک خوار نمودهام.
16. روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه موت است.
17. اگرچه هیچ بیانصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است.
18. ای زمین خون مرا مپوشان، واستغاثه مرا آرام نباشد.
19. اینک الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اعلی علیین.
20. دوستانم مرا استهزا میکنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک میریزد.
21. و آیا برای انسان نزدخدا محاجه میکند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود مینماید؟
22. زیرا سالهای اندک سپری میشود، پس به راهی که برنمی گردم، خواهم رفت.