17. معصیت من در کیسه مختوم است. و خطای مرا مسدود ساختهای.
18. به درستی کوهی که میافتد فانی میشود وصخره از مکانش منتقل میگردد.
19. آب سنگهارا میساید، و سیلهایش خاک زمین را میبرد. همچنین امید انسان را تلف میکنی،
20. بر او تا به ابد غلبه میکنی، پس میرود. روی او را تغییرمی دهی و او را رها میکنی.
21. پسرانش به عزت میرسند و او نمی داند. یا به ذلت میافتند و ایشان را به نظر نمی آورد.