1. آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟
2. بهسر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها میایستد.
3. بهجانب دروازهها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازهها صدا میزند.
4. که شما راای مردان میخوانم و آواز من به بنی آدم است.
5. ای جاهلان زیرکی را بفهمید وای احمقان عقل رادرک نمایید.
6. بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم مینمایم و گشادن لبهایم استقامت است.
7. دهانم به راستی تنطق میکند و لبهایم شرارت را مکروه میدارد.
8. همه سخنان دهانم برحق است و درآنها هیچچیز کج یا معوج نیست.
9. تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.
10. تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.
11. زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.
12. من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافتهام.
13. ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه میدارم.
14. مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.
15. به من پادشاهان سلطنت میکنند، و داوران به عدالت فتوا میدهند.
16. به من سروران حکمرانی مینمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.