10. و غریبان از اموال تو سیر شوند، و ثمره محنت تو به خانه بیگانه رود.
11. که در عاقبت خودنوحه گری نمایی، هنگامی که گوشت و بدنت فانی شده باشد،
12. و گویی چرا ادب را مکروه داشتم، و دل من تنبیه را خوار شمرد،
13. و آواز مرشدان خود را نشنیدم، و به معلمان خود گوش ندادم.
14. نزدیک بود که هر گونه بدی را مرتکب شوم، در میان قوم و جماعت.