19. خداوند به حکمت خود زمین را بنیاد نهاد، و به عقل خویش آسمان را استوار نمود.
20. به علم او لجهها منشق گردید، و افلاک شبنم رامی چکانید.
21. ای پسر من، این چیزها از نظر تودور نشود. حکمت کامل و تمیز را نگاه دار.
22. پس برای جان تو حیات، و برای گردنت زینت خواهد بود.
23. آنگاه در راه خود به امنیت سالک خواهی شد، و پایت نخواهد لغزید.
24. هنگامی که بخوابی، نخواهی ترسید و چون دراز شوی خوابت شیرین خواهد شد.
25. از خوف ناگهان نخواهی ترسید، و نه از خرابی شریران چون واقع شود.