1. دل پادشاه مثل نهرهای آب در دست خداوند است، آن را به هر سو که بخواهد برمی گرداند.
2. هر راه انسان در نظر خودش راست است، اماخداوند دلها را میآزماید.
3. عدالت و انصاف را بجا آوردن، نزد خداونداز قربانیها پسندیده تر است.
4. چشمان بلند و دل متکبر و چراغ شریران، گناه است.
5. فکرهای مرد زرنگ تمام به فراخی میانجامد، اما هرکه عجول باشد برای احتیاج تعجیل میکند.
6. تحصیل گنجها به زبان دروغگو، بخاری است بر هوا شده برای جویندگان موت.
7. ظلم شریران ایشان را به هلاکت میاندازد، زیرا که از بجا آوردن انصاف ابا مینمایند.
8. طریق مردی که زیر بار (گناه ) باشد بسیار کج است، اما اعمال مرد طاهر، مستقیم است.
9. در زاویه پشت بام ساکن شدن بهتر است، ازساکن بودن با زن ستیزه گر در خانه مشترک.
10. جان شریر مشتاق شرارت است، و برهمسایه خود ترحم نمی کند.
11. چون استهزاکننده سیاست یابد جاهلان حکمت میآموزند، و چون مرد حکیم تربیت یابد معرفت را تحصیل مینماید.
12. مرد عادل در خانه شریر تامل میکند که چگونه اشرار به تباهی واژگون میشوند.
13. هرکه گوش خود را از فریاد فقیر میبندد، او نیز فریاد خواهد کرد و مستجاب نخواهد شد.
14. هدیهای در خفا خشم را فرو مینشاند، ورشوهای در بغل، غضب سخت را.
15. انصاف کردن خرمی عادلان است، اما باعث پریشانی بدکاران میباشد.
16. هرکه از طریق تعقل گمراه شود، درجماعت مردگان ساکن خواهد گشت.
17. هرکه عیش را دوست دارد محتاج خواهدشد، و هرکه شراب و روغن را دوست دارددولتمند نخواهد گردید.
18. شریران فدیه عادلان میشوند وخیانتکاران به عوض راستان.