1. ای پسر من اگر سخنان مرا قبول مینمودی و اوامر مرا نزد خود نگاه میداشتی،
2. تاگوش خود را به حکمت فرا گیری و دل خود را به فطانت مایل گردانی،
3. اگر فهم را دعوت میکردی و آواز خود را به فطانت بلندمی نمودی،
4. اگر آن را مثل نقره میطلبیدی ومانند خزانه های مخفی جستجو میکردی،
5. آنگاه ترس خداوند را میفهمیدی، و معرفت خدا را حاصل مینمودی.
6. زیرا خداوندحکمت را میبخشد، و از دهان وی معرفت وفطانت صادر میشود.
7. به جهت مستقیمان، حکمت کامل را ذخیره میکند و برای آنانی که درکاملیت سلوک مینمایند، سپر میباشد،
8. تاطریقهای انصاف را محافظت نماید و طریق مقدسان خویش را نگاه دارد.
9. پس آنگاه عدالت و انصاف را میفهمیدی، و استقامت و هر طریق نیکو را.
10. زیرا که حکمت به دل تو داخل میشد و معرفت نزد جان تو عزیزمی گشت.
11. تمیز، تو را محافظت مینمود، وفطانت، تو را نگاه میداشت،
12. تا تو را از راه شریر رهایی بخشد، و از کسانی که به سخنان کج متکلم میشوند.
13. که راههای راستی را ترک میکنند، و به طریقهای تاریکی سالک میشوند.
14. از عمل بد خشنودند، و از دروغهای شریرخرسندند.
15. که در راههای خود معوجند، و درطریقهای خویش کج رو میباشند.
16. تا تو را اززن اجنبی رهایی بخشد، و از زن بیگانهای که سخنان تملقآمیز میگوید؛
17. که مصاحب جوانی خود را ترک کرده، و عهد خدای خویش را فراموش نموده است.
18. زیرا خانه او به موت فرو میرود و طریقهای او به مردگان.
19. کسانی که نزد وی روند برنخواهند گشت، و به طریقهای حیات نخواهند رسید.
20. تا به راه صالحان سلوک نمایی و طریقهای عادلان را نگاه داری.
21. زیراکه راستان در زمین ساکن خواهند شد، و کاملان در آن باقی خواهند ماند.
22. لیکن شریران از زمین منقطع خواهند شد، و ریشه خیانتکاران از آن کنده خواهد گشت.