19. هرکه معصیت را دوست دارد منازعه رادوست میدارد، و هرکه در خود را بلند سازدخرابی را میطلبد.
20. کسیکه دل کج دارد نیکویی را نخواهدیافت. و هرکه زبان دروغگو دارد در بلا گرفتارخواهد شد.
21. هرکه فرزند احمق آورد برای خویشتن غم پیدا میکند، و پدر فرزند ابله شادی نخواهد دید.
22. دلشادمان شفای نیکو میبخشد، اما روح شکسته استخوانها را خشک میکند.
23. مرد شریر رشوه را از بغل میگیرد، تاراههای انصاف را منحرف سازد.
24. حکمت در مد نظر مرد فهیم است، اماچشمان احمق در اقصای زمین میباشد.
25. پسر احمق برای پدر خویش حزن است، وبه جهت مادر خویش تلخی است.
26. عادلان را نیز سرزنش نمودن خوب نیست، و نه ضرب زدن به نجبا بهسبب راستی ایشان.
27. صاحب معرفت سخنان خود را بازمی دارد، و هرکه روح حلیم دارد مرد فطانت پیشه است.
28. مرد احمق نیز چون خاموش باشد او راحکیم میشمارند، و هرکه لبهای خود را میبنددفهیم است.