2. زبان حکیمان علم را زینت میبخشد، امادهان احمقان به حماقت تنطق مینماید.
3. چشمان خداوند در همه جاست، و بر بدان ونیکان مینگرد.
4. زبان ملایم، درخت حیاتاست و کجی آن، شکستگی روح است.
5. احمق تادیب پدر خود را خوار میشمارد، اما هرکه تنبیه را نگاه دارد زیرک میباشد.
6. در خانه مرد عادل گنج عظیم است، امامحصول شریران، کدورت است.
7. لبهای حکیمان معرفت را منتشر میسازد، اما دل احمقان، مستحکم نیست.
8. قربانی شریران نزد خداوند مکروه است، امادعای راستان پسندیده اوست.
9. راه شریران نزد خداوند مکروه است، اماپیروان عدالت را دوست میدارد.
10. برای هرکه طریق را ترک نماید تادیب سخت است، و هرکه از تنبیه نفرت کند خواهدمرد.
11. هاویه و ابدون در حضور خداوند است، پس چند مرتبه زیاده دلهای بنی آدم.
12. استهزاکننده تنبیه را دوست ندارد، و نزدحکیمان نخواهد رفت.
13. دلشادمان چهره را زینت میدهد، اما ازتلخی دل روح منکسر میشود.
14. دل مرد فهیم معرفت را میطلبد، اما دهان احمقان حماقت را میچرد.
15. تمامی روزهای مصیبت کشان بد است، اماخوشی دل ضیافت دائمی است.
16. اموال اندک با ترس خداوند بهتر است ازگنج عظیم با اضطراب.
17. خوان بقول در جایی که محبت باشد بهتراست، از گاو پرواری که با آن عداوت باشد.
18. مرد تندخو نزاع را برمی انگیزد، اما شخص دیرغضب خصومت را ساکن میگرداند.
19. راه کاهلان مثل خاربست است، اما طریق راستان شاهراه است.
20. پسر حکیم پدر را شادمان میسازد، اما مرداحمق مادر خویش را حقیر میشمارد.
21. حماقت در نظر شخص ناقص العقل خوشی است، اما مرد فهیم به راستی سلوک مینماید.