32. آنگاه کلام خداوند را برای او وتمامی اهل بیتش بیان کردند.
33. پس ایشان را برداشته، در همان ساعت شب زخمهای ایشان را شست و خود و همه کسانش فی الفور تعمید یافتند.
34. و ایشان را به خانه خود درآورده، خوانی پیش ایشان نهاد و باتمامی عیال خود به خدا ایمان آورده، شادگردیدند.
35. اما چون روز شد، والیان فراشان فرستاده، گفتند: «آن دو شخص را رها نما.»