16. و از آنجا به بئر کوچ کردند. این آن چاهی است که خداوند دربارهاش به موسی گفت: «قوم را جمع کن تا به ایشان آب دهم.»
17. آنگاه اسرائیل این سرود را سراییدند: «ای چاه بجوش آی، شما برایش سرودبخوانید،
18. «چاهی که سروران حفره زدند، و نجبای قوم آن را کندند. به صولجان حاکم، به عصاهای خود آن را کندند.»
19. و ازمتانه به نحلیئیل و از نحلیئیل به باموت.
20. و ازباموت به درهای که در صحرای موآب نزد قله فسجه که به سوی بیابان متوجه است.