3. Eta bigarren aldico minçatu çait Jauna, dioelaric:
4. Har çaçu erosi duçun guerricoa eta guerrian duçuna, eta jaiquiric çoaz Ufratara, han har cilho batean gorde çaçu.
5. Eta goan naiz, eta gorde dut hura Ufratan, Jaunac manatu çarodan beçala.
6. Eta guerthatu da asco egunen buruan, Jaunac erran darotala: Jaiqui çaite, çoaz Ufratara, eta har çaçu handic, nic han gordetzeco manatu darotzudan guerricoa.
7. Eta goan naiz Ufratara, cilhatu dut lurra, eta bere toquitic hartu dut nic han gorde nuen guerricoa; eta hara guerricoa hain usteldu cela, non ez baitzen deusetaco.
8. Eta minçatu çait Jauna, cioelaric:
9. Hau dio Jaunac: Horrela ustelaraciren ditut Judaren hampurusqueria eta Jerusalemen hampurusqueria handia:
10. Populu guciz tzar hori, ene hitzac aditu nahi içan ez dituena, bere bihotzeco tzarquerian dabilana, eta jainco arrotzen ondotic goan dena hequien cerbitzatzeco eta adoratzeco, deusetaco ez den guerrico hori beçala içanen da.
11. Alabainan nola guerricoa guiçonaren guerriari lotzen baita, hala neroniri iratchiqui ditut Israelgo etche gucia eta Judaco etche gucia, dio Jaunac, içan çaquizquidan ene populu, ene icen, ene laudorio eta ene lelo; eta ez dute ençun.