1. Orduan, zutik egongo da zintzoa, guztiz seguru,atsekabetu eta bere nekeengatik mespretxatu zutenen aurrean.
2. Hauek izu-ikaraz dardaraz geldituko dira, hura ikustean,beraren ezusteko salbamenaz txunditurik.
3. Bihotz-zimikoz, estu eta larri,intzirika esango diote elkarri:
4. «Guk, zentzugabeok, barre egiten genion horri,eta iseka-gai bihurtzen genuen.Horren bizitza zorakeriatzat jotzen genueneta heriotza mespretxagarritzat.
5. Nola dago, bada, orain Jainkoaren seme-alaben artean,aingeruen ondarean esku hartuz?
6. Geu gara, gu, egiaren bidetik aldendu ginenak;zuzentasunaren argiak ez gintuen argitu,eguzkia ez zen guretzat irten.
7. Aspertu gabe ibili ginen gaiztakeri eta hondamen-bideetan,igaroezineko basamortuan zehar,Jaunaren biderik ezagutu gabe.
8. Zertarako balio izan digu geure harropuzkeriak?Zer onura ekarri digu harrotzeko bide genuen aberastasunak?
9. Itzala bezala desagertu da hori guztia,lasterka doan mezularia bezala;
10. edo itsasoko uhinak zeharkatzen dituen ontzia bezala:igaro eta arrastorik ez du uzten,ontzipeak ere ez lorratzik uhinetan;
11. edo airean hegan doan txoria bezala:ez du bere hegaldiaren aztarnarik uzten;bere hegoez zafla-zafla jotzen du aire arinaeta ziztu bizian airea urratzen eta bidea irekitzen hegaldaka,baina ez du igaro den seinalerik uzten;
12. edo jo-puntura jaurtitako gezia bezala:urratzen duen airea berehala elkartzen daeta ez dago haren nondik norakoa jakiterik.