1. Ὅσον ἀφορᾷ τὰ κρέατα ἀπὸ θυσίας ποὺ ἔχουν προσφερθῆ εἰς τὰ εἴδωλα, γνωρίζομεν ὅτι ὅλοι ἔχομεν γνῶσιν. Ἡ γνῶσις μᾶς κάνει νὰ φουσκώνουμε μὲ ὑπερηφάνειαν, ἡ ἀγάπη ὅμως οἰκοδομεῖ.
2. Ἐὰν νομίζῃ κανεὶς ὅτι γνωρίζει κάτι, δὲν ἔχει ἀκόμη γνωρίσει τίποτε, καθὼς πρέπει νὰ τὸ γνωρίζῃ.
3. Ἐὰν ὅμως ἀγαπᾷ κανεὶς τὸν Θεόν, αὐτὸς ἔχει γνωρισθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν.
4. Ὅσον ἀφορᾷ λοιπὸν τὸ ζήτημα, ἐὰν πρέπει νὰ τρώγωμεν κρέατα ἀπὸ θυσίας ποὺ ἔχουν προσφερθῆ εἰς τὰ εἴδωλα, γνωρίζομεν ὅτι κανένα εἴδωλον δὲν ὑπάρχει εἰς τὸν κόσμον πραγματικά, καὶ ὅτι δὲν ὑπάρχει κανεὶς ἄλλος θεὸς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἕνα.
5. Διότι καὶ ἂν ἀκόμη ὑπάρχουν, εἴτε εἰς τὸν οὐρανὸν εἴτε εἰς τὴν γῆν, λεγόμενοι θεοί — ὅπως πραγματικὰ ὑπάρχουν πολλοὶ θεοὶ καὶ κύριοι πολλοί —
6. γιὰ μᾶς ὅμως ἕνας Θεὸς ὑπάρχει, ὁ Πατήρ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον προέρχονται ὅλα καὶ ἐμεῖς ἀνήκομεν εἰς αὐτόν, καὶ ἕνας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, διὰ τοῦ ὁποίου ἔγιναν τὰ πάντα καὶ ἐμεῖς δι᾽ αὐτοῦ.