11. Ἀλλ᾽ ὅταν ἦλθε ὁ Χριστὸς ὡς ἀρχιερεὺς τῶν μελλοντικῶν ἀγαθῶν, ἐμπῆκε διὰ τῆς μεγαλυτέρας καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, ἡ ὁποία δὲν εἶναι χειροποίητη, δὲν εἶναι δηλαδὴ ἀπὸ τὸν κόσμον τοῦτον·
12. ἐμπῆκε μιὰ γιὰ πάντα εἰς τὰ Ἅγια τῶν ἁγίων ὄχι μὲ αἷμα τράγων καὶ μόσχων ἀλλὰ μὲ τὸ δικό του αἷμα καὶ ἐξησφάλισε αἰωνίαν λύτρωσιν.
13. Διότι ἐὰν τὸ αἷμα τράγων καὶ ταύρων καὶ τὸ ράντισμα μὲ στάχτην ἀπὸ δαμάλι, ἁγιάζῃ τοὺς μολυσμένους, ὅσον ἀφορᾷ τὴν ἐξωτερικὴν καθαρότητα,
14. πόσον περισσότερον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος, διὰ τοῦ αἰωνίου Πνεύματος, προσέφερε τὸν ἑαυτόν του ἄμωμον θυσίαν εἰς τὸν Θεόν, θὰ καθαρίσῃ τὴν συνείδησίν σας ἀπὸ νεκρὰ ἔργα, ὥστε νὰ λατρεύωμεν τὸν ζωντανὸν Θεόν.
15. Καὶ ἑπομένως ὁ Χριστὸς εἶναι μεσίτης διαθήκης νέας, ὥστε, τώρα ποὺ ἔλαβε χώραν θάνατος διὰ τὴν ἀπολύτρωσιν ἀπὸ παραβάσεις κατὰ τὸν χρόνον τῆς πρώτης διαθήκης, νὰ λάβουν, ὅσοι εἶναι καλεσμένοι, τὴν αἰωνίαν κληρονομίαν, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσιν.
16. Διότι ὅπου ὑπάρχει διαθήκη, πρέπει νὰ ἀποδειχθῇ ὁ θάνατος τοῦ διαθέτου.
17. Μία διαθήκη ἰσχύει μόνον μετὰ θάνατον· δὲν ἔχει ποτὲ ἰσχὺν ἐνόσῳ ζῆ ὁ διαθέτης.
18. Διὰ τὸν λόγον αὐτόν, οὔτε ἡ πρώτη διαθήκη ἐγκαινιάσθηκε χωρὶς αἷμα.
19. Διότι ἀφοῦ ὁ Μωϋσῆς διεκήρυξε κάθε ἐντολὴν τοῦ νόμου εἰς ὅλον τὸν λαόν, ἐπῆρε τὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τῶν τράγων μαζὶ μὲ νερό, κόκκινο μαλλὶ καὶ ὕσσωπον, καὶ ἐράντισε τὸ βιβλίον τοῦ νόμου καὶ ὅλον τὸν λαόν,
20. καὶ εἶπε, Αὐτὸ εἶναι τὸ αἷμα τῆς διαθήκης, τὴν ὁποίαν διέταξε ὁ Θεὸς σ᾽ ἐσᾶς.
21. Κατὰ τὸν ἴδιον τρόπο, ἐρράντισε μὲ αἷμα καὶ τὴν σκηνὴν καὶ ὅλα τὰ τελετουργικὰ σκεύη,
22. καὶ ἔτσι σχεδὸν ὅλα μὲ αἷμα καθαρίζονται σύμφωνα μὲ τὸν νόμον καὶ χωρὶς νὰ χυθῇ αἷμα δὲν γίνεται συγχώρησις ἁμαρτιῶν.
23. Ἦτο λοιπὸν ἀνάγκη, τὰ μὲν ἀντίτυπα τῶν οὐρανίων πραγμάτων νὰ καθαρίζωνται μὲ τέτοια μέσα, τὰ ἴδια ὅμως τὰ ἐπουράνια μὲ ἀνωτέρας θυσίας ἀπὸ αὐτὰς ἐδῶ.