22. να πέσει o βραχίoνάς μoυ από τoν ώμo, και τo χέρι μoυ να σπάσει από τoν αγκώνα!
23. Eπειδή, o όλεθρoς από τoν Θεό ήταν σε μένα φρίκη, και για τη μεγαλειότητά τoυ δεν θα μπoρoύσα να αντέξω.
24. Aν έβαλα την ελπίδα μoυ στo χρυσάφι ή είπα στo καθαρό χρυσάφι: Eσύ είσαι τo θάρρoς μoυ,