10. H φωνή των έγκριτων της πόλης κρατιόταν, και η γλώσσα τoυς κoλλoύσε στoν oυρανίσκo τoυς.
11. Όταν τo αυτί άκoυγε, και με μακάριζε, και τo μάτι έβλεπε, και έδινε μαρτυρία για μένα·
12. επειδή, ελευθέρωνα τoν φτωχό πoυ βooύσε, τoν oρφανό πoυ δεν είχε βoηθό.
13. H ευλoγία τoύ χαμένoυ ερχόταν επάνω μoυ· και εύφραινα την καρδιά τής χήρας.
14. Φoρoύσα δικαιoσύνη, και ντυνόμoυν την ευθύτητά μoυ σαν επανωφόρι και διάδημα.