3. Έτσι κι εγώ μήνες και μήνεςπέρασα δίχως νόημα,νύχτες ατέλειωτεςγεμάτες πόνο.
4. Πλαγιάζω για να κοιμηθώ και σκέφτομαιπότε να σηκωθώ·κι η νύχτα δεν τελειώνει·ως την αυγή στριφογυρνάω άυπνος.
5. Σκουλήκια και κατάξερες πληγέςσκεπάζουνε το σώμα μου·το δέρμα μου σκίζεται και πυορροεί.
6. Οι μέρες μου τρέχουν πιο γρήγορακι απ’ τη σαΐτα του αργαλειού·φεύγουν και χάνονται χωρίς καμιά ελπίδα.
7. Θυμήσου, Κύριε, πως η ζωή μουείναι μονάχα μια πνοή,τα μάτια μου δεν πρόκειταινα ξαναδούν την ευτυχία.
8. Τα μάτια που με βλέπανε δε θα με ξαναδούν.τα μάτια σου θα με ζητούν,μα εγώ δε θα υπάρχω.
9. Όπως το σύννεφο σκορπάει και χάνεται,έτσι κι όποιος στον άδη κατεβαίνειδεν ανεβαίνει πια·
10. σπίτι του δεν ξανάρχεταικι ο τόπος του δεν τον αναγνωρίζει.