17. Μα με τις ζέστες του καλοκαιριού στερεύουνε·στην πύρα του ήλιου η κοίτη τους μένει στεγνή.
18. Την κοίτη ακολουθώντας των χειμάρρωντα καραβάνια βγαίνουν απ’ το δρόμο τουςανοίγονται στην έρημο και χάνονται.
19. Τα καραβάνια απ’ την Ταιμάγια τους χειμάρρους αγναντεύουνε·οι ταξιδιώτες από τη Σαβάσ’ αυτούς ελπίζουν.
20. Αλλά απογοητεύονταικάθε φορά που μάταια φτάνουν ως εκεί.
21. Έτσι είσαστε κι εσείς για μένα τώρα·τη συμφορά μου την είδατε και φρίξατε.