16. Με τα μικρά της, μάνα είναι σκληρή η στρουθοκάμηλος,σαν να μην ήτανε δικά της·κι αδιαφορεί αν χαμένοι πάνε οι κόποι της.
17. Κι αυτό γιατί εγώ σοφία δεν της έδωσα,ούτε μια στάλα νοημοσύνη.
18. Μα όταν φοβηθεί και πάρει δρόμο τρέχοντας,ούτ’ άλογο ούτε καβαλλάρης δεν τη φτάνει.
19. Μήπως εσύ έδωσες στο άλογο τη δύναμηκι έντυσες το λαιμό του με τη χαίτη;
20. Μήπως εσύ άραγε μπορείςσαν ακρίδα να το κάνεις να πηδάεικαι τρόμο να σκορπά με το περήφανο χλιμίντρισμά του;
21. Σκάβει το χώμα στην κοιλάδα όλο χαράκι ορμά με δύναμη να αντικρούσει όπλα.
22. Φόβος δεν ξέρει τι θα πεικαι δεν τρομάζει,ούτε οπισθοχωρείμπρος στο σπαθί.
23. Τα βέλη στη φαρέτρα κουρταλούνκι αστράφτουνε η λόγχη και το δόρυ.
24. Τρέμει από έξαψη, ορμά καλπάζοντας μπροστά·δεν μπορεί να συγκρατηθεί,όταν η σάλπιγγα αντηχήσει.
25. Στο κάθε σάλπισμα απαντάμ’ ένα χλιμίντρισμα,οσμίζεται από μακριά τη μάχη,τις βροντερές φωνές των αρχηγώνκαι την πολεμική κραυγή.
26. Απ’ τη δική σου τάχατε σοφίαέμαθε το γεράκι να πετά,όταν απλώνει τα φτερά του προς το νότο;
27. Μήπως με τη δική σου προσταγήπετάει ο αετός στα ύψηκαι χτίζει τη φωλιά του στα ψηλά;