18. Τους ασεβείς τους παίρνει το ποτάμι,καταραμένα είν’ τα χωράφια τους·στ’ αμπέλια τους δε θα γυρίσει πια κανείς.
19. Όπως το χιόνι ο καύσωνας το λιώνεικαι το ρουφάει η ξεραμένη γη,έτσι κι ο άδης καταπίνειαυτόν που αμάρτησε.
20. Τον λησμονάει ακόμα κι η ίδια του η μάνακαι γίνεται των σκουληκιών τροφή.Κανένας πια για κείνον δε μιλάει.Έτσι σαν δέντρο η αδικία έχει κοπεί.