13. Δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από σένα, που να φροντίζει για τα πάντα, για να του αποδείξεις ότι η κρίση σου ήταν δίκαιη.
14. Κανένας βασιλιάς ή τύραννος δεν μπορεί να σε εμποδίσει να εκτελέσεις την τιμωρία σου.
15. Εσύ όμως, Κύριε, είσαι δίκαιος και γι’ αυτό όλα τα διευθύνεις με δικαιοσύνη. Όταν κάποιος δεν πρέπει να τιμωρηθεί, το θεωρείς ασυμβίβαστο για τη δύναμή σου να τον τιμωρήσεις.
16. Πραγματικά, η δύναμή σου είναι η πηγή της δικαιοσύνης σου και επειδή κυριαρχείς πάνω σε όλα, αυτό σε κάνει και δείχνεις επιείκεια.
17. Εκδηλώνεις τη δύναμή σου ενάντια μόνο σ’ αυτόν που αμφισβητεί την τελειότητά της, και τιμωρείς αυτούς που τη γνωρίζουν αλλά σου αντιστέκονται.
18. Εσύ, όμως, που εξουσιάζεις τη δύναμη, εσύ είσαι που κρίνεις με επιείκεια και μας κυβερνάς με πολλή συμπάθεια· κι όταν θέλεις, έχεις τη δύναμη να επεμβαίνεις.
19. Μ’ αυτή την καλοσύνη δίδαξες το λαό σου ότι ο δίκαιος πρέπει ν’ αγαπάει τους ανθρώπους και έκανες τα παιδιά σου να ελπίζουν ότι τους δίνεις ευκαιρίες να μετανοούν όταν αμαρτάνουν.
20. Τους εχθρούς των παιδιών σου, οι οποίοι ήταν άξιοι θανάτου, τους τιμώρησες με τόση μετριοπάθεια και επιείκεια και τους έδωσες την ευκαιρία και το χρόνο για ν’ απαλλαχθούν από την κακία τους.
21. Με πόση μεγαλύτερη επιείκεια έκρινες τους δικούς σου όταν έδινες στους προπάτορές τους ένορκες διαβεβαιώσεις ότι θα τους χορηγήσεις κάθε είδους αγαθά!
22. Χίλιες φορές, λοιπόν, περισσότερο διδάσκεις εμάς, όταν μαστιγώνεις τους εχθρούς μας· το κάνεις για να σκεφτόμαστε την καλοσύνη σου όταν κρίνουμε τους άλλους, και να ελπίζουμε στην αγάπη σου όταν κρινόμαστε από σένα.
23. Να γιατί κι εκείνους τους ασεβείς που ζούσαν με αφροσύνη, τους τιμώρησες με τα ίδια τους τα βδελύγματα που τα λάτρευαν για θεούς.
24. Είναι γιατί αυτοί πλανήθηκαν ακόμα περισσότερο θεωρώντας ως θεούς τα πιο σιχαμερά ζώα κι έτσι εξαπατήθηκαν σαν άμυαλα παιδιά.
25. Κι εσύ τους τιμώρησες σαν να επρόκειτο ακριβώς για άμυαλα παιδιά, και τους γελοιοποίησες.
26. Όσοι όμως δεν συνετίστηκαν από την ελαφριά τιμωρία, δοκίμασαν από το Θεό την τιμωρία που άξιζε στην αμαρτία τους.
27. Κι αγανακτούσαν γιατί υπέφεραν από αυτά τα ίδια τα ζώα που, όμως, τα θεωρούσαν θεούς. Έτσι αναγνώρισαν ως αληθινό θεό εκείνον που προηγουμένως τον αρνούνταν· γι’ αυτό ήρθε εναντίον τους η τελική καταδίκη.