1. Πόσο λαμπρός είναι ο ουρανός σαν τον κοιτάζεις!Πόση μεγαλοπρέπεια στα ύψη τα διαυγή του στερεώματος!Τι θέαμα μέσα στη δόξα του ο ουρανός!
2. Ο ήλιος το διακηρύττει καθώς ανατέλλει:Τι πράγμα θαυμαστό έφτιαξε ο Ύψιστος!
3. Όταν μεσουρανεί, ξηραίνει την επιφάνεια της γης·και ποιος μπορεί ν’ αντισταθείστη λάβρα της φωτιάς του;
4. Για κείνα τα έργα που χρειάζονται φωτιάθα πρέπει να πυρώσει το καμίνι·ο ήλιος όμως καίει τα βουνάτρεις φορές περισσότερο·ατμούς εκπνέει πύρινους,οι φλογερές ακτίνες του τυφλώνουνε τα μάτια.
5. Μεγάλος είναι ο Κύριος που τον έφτιασε,και με την προσταγή τουτη γοργή κατευθύνει πορεία του.
6. Και το φεγγάρι πάντα στον καιρό του,σημάδι αιώνιο των εποχών.
7. Απ’ το φεγγάρι ορίζεται των εορτών ο χρόνος·ουράνιο σώμα είναι, που αφού γίνει πανσέληνος,έπειτα αρχίζει πάλι και μικραίνει.
8. Ο μήνας παίρνει τ’ όνομά του απ’ αυτό·πόσο είναι ωραίο όταν αλλάζεικι όταν ξανά γεμίζει απ’ την αρχή!Στιλπνή σημαία των ουράνιων στρατευμάτων,που λάμπει στο στερέωμα.
9. Είν’ η ομορφάδα του ουρανού των αστεριών η λάμψη,στολίδι, που στα ύψη του Κυρίου σκορπίζει φως.
16-17. Του κεραυνού του η βροντή κάνει τη γη να κοιλοπονάει.Στην όψη του ταρακουνιούνται τα βουνά.Με τη δική του θέληση φυσάει ο νότιος άνεμος,όπως κι η καταιγίδα απ’ το βορρά κι ο ανεμοστρόβιλος.