1. Πόσο λαμπρός είναι ο ουρανός σαν τον κοιτάζεις!Πόση μεγαλοπρέπεια στα ύψη τα διαυγή του στερεώματος!Τι θέαμα μέσα στη δόξα του ο ουρανός!
2. Ο ήλιος το διακηρύττει καθώς ανατέλλει:Τι πράγμα θαυμαστό έφτιαξε ο Ύψιστος!
3. Όταν μεσουρανεί, ξηραίνει την επιφάνεια της γης·και ποιος μπορεί ν’ αντισταθείστη λάβρα της φωτιάς του;
4. Για κείνα τα έργα που χρειάζονται φωτιάθα πρέπει να πυρώσει το καμίνι·ο ήλιος όμως καίει τα βουνάτρεις φορές περισσότερο·ατμούς εκπνέει πύρινους,οι φλογερές ακτίνες του τυφλώνουνε τα μάτια.
5. Μεγάλος είναι ο Κύριος που τον έφτιασε,και με την προσταγή τουτη γοργή κατευθύνει πορεία του.
6. Και το φεγγάρι πάντα στον καιρό του,σημάδι αιώνιο των εποχών.
7. Απ’ το φεγγάρι ορίζεται των εορτών ο χρόνος·ουράνιο σώμα είναι, που αφού γίνει πανσέληνος,έπειτα αρχίζει πάλι και μικραίνει.
8. Ο μήνας παίρνει τ’ όνομά του απ’ αυτό·πόσο είναι ωραίο όταν αλλάζεικι όταν ξανά γεμίζει απ’ την αρχή!Στιλπνή σημαία των ουράνιων στρατευμάτων,που λάμπει στο στερέωμα.
9. Είν’ η ομορφάδα του ουρανού των αστεριών η λάμψη,στολίδι, που στα ύψη του Κυρίου σκορπίζει φως.
10. Με του Κυρίου την προσταγή στέκουν στις ορισμένες θέσεις τουςκαι δεν εγκαταλείπουν τις σκοπιές τους.
11. Κοίτα το ουράνιο τόξο και ύμνησε αυτόν που το ’φτιαξε,θαυμαστά ωραίο μες στο απαύγασμά του.
12. Τον ουρανό κυκλώνει με τη λαμπρή αψίδα του·τα χέρια του Υψίστου το τεντώσαν.
13. Μ’ ένα του πρόσταγμα, ορμητικά πέφτει το χιόνι,και ξαμολιούνται οι κεραυνοίστην κρίση του υπακούοντας.
14. Έτσι ανοίγονται τ’ αμπάρια τ’ ουρανούκαι φεύγουν και πετούν σαν τα πουλιά τα σύννεφα.
15. Με τη μεγαλοσύνη του ο Ύψιστοςτα σύννεφα πετρώνεικι ύστερα τρίβονται σε χαλαζόλιθους.
16-17. Του κεραυνού του η βροντή κάνει τη γη να κοιλοπονάει.Στην όψη του ταρακουνιούνται τα βουνά.Με τη δική του θέληση φυσάει ο νότιος άνεμος,όπως κι η καταιγίδα απ’ το βορρά κι ο ανεμοστρόβιλος.
18. Σαν τα πουλιά που χαμηλοπετούν, το χιόνι πασπαλίζει,και πέφτουν οι νυφάδες σαν τις ακρίδεςπου ορμούν και κάθονται·το μάτι στέκει και θαυμάζει την ομορφιά που ’χει η ασπράδα του,και με το αργό του πέσιμο έκπληκτο μένει το μυαλό.